آن بزرگوار ولادت پیامبر(ص) را ولادت خیرات و برکات و کوبیدن‏ظلم و خاموش شدن بتکده‏ها و آتشکده‏ها مى‏شمارد. و گسترش توحید وعدل در عالم را به واسطه پیامبر(ص) مى‏داند.
امام در باره منزلت اجتماعى پیامبر(ص) مى‏فرماید: ایشان ازمیان مستضعفان برخاست و از طبقه سه، و از توده بود. ایشان شبانى کرده بود، ولى به سبب لیاقت ذاتى که داشت، خداونداو را انتخاب کرد.

در نگاه امام راحل(ره)، پیامبر(ص) عابدى مقید به نماز،خیرخواه مردم، فروتن و خوش اخلاق و زاهد بود:
به قدرى ریاضت کشید و قیام براى حق کرد که قدمهایش ورم کرد واز سوى خدا آیه (ماانزلنا علیک القرآن لتشقى) نازل گشت. جبرئیل کلید خزائن ارض را براى ایشان آورد، ولى آن حضرت تواضع‏کرد و فقر را فخر خود دانست.
از بعضى زنهاى رسول خدا نقل شده است: رسول الله(ص) با ما صحبت‏مى‏کرد و ما با او صحبت مى‏کردیم چون وقت نماز مى‏شد، گویى او مارا نمى‏شناخت و ما او را نمى‏شناختیم; زیرا به خدا اشتغال پیدامى‏کرد. ایشان وقتى کفار را ملاحظه مى‏کرد مسلمان نمى‏شوند، غصه مى‏خورد.
مى‏خواست همه به عالم نور برسند و مبعوث شده بود براى این که‏هیاهوهایى را که در دنیا براى رسیدن به قدرت هست، از بین ببردو خدا خواهى در مردم ایجاد کند.
پیغمبر اکرم خدمتگزار مردم بود. با آن که مقامش آن گونه بود،ولى خدمتگزار بود و خدمت مى‏کرد. پیغمبر اکرم، که شخص اول وبنیانگذار اسلام و هدایت مردم بود، آیا هیچ وقت‏سلطه‏جو بود؟ باهمین اشخاصى که رفقایش بودند، همه باهم دور هم مى‏نشستند. سیاه‏و سفید مطرح نبود.
از طریق عامه منقول است که پیغمبرخدا(ص) وقتى غضب مى‏فرمود اگرایستاده بود، مى‏نشست; و اگر نشسته بود، به پشت مى‏خوابید، غضبش‏ساکن مى‏شد. در صورتى که محارم الهى هتک مى‏شد، یارى مى‏جست وفقط براى خدا غضب مى‏نمود.
امام شیوه امامان‏علیهم السلام و اولیاى خدا و انبیا را حسن‏معاشرت و رفتار انسانى و الهى مى‏داند و مى‏فرماید: آنها خود راخدمتگزار مردم مى‏دیدند و کارهایى را که باید انجام دهند، باحسن رفتار انجام مى‏دادند.