چشم هایت را می بندی و دیوار بقیع را در برابرت می‌‌‌‌یابی و آنگاه که شبکه های پنجره را لمس می‌کنی مرغ جانت پر می کشد که بر مزار های مطهر و پاکشان حضور یابی صورت بر خاک معطر شان بگذاری و با سوز دل دوری اشان را گریه کنی این جا مدینه است این جا بقیع است و این چهار بقعه تاریک و مظلوم ... لعنت خدای یکتا و لعنت فرشتگان و صالحان بر آنها باد که بقعه های این چهار معصوم آسمانی را با خاک یکسان کردند و د ل عاشق و شیفته را از زیارت آنان محروم کردند.

 آنان را به مادرشان فاطمه(س) و مادرشان فاطمه(س) را به آنان قسم می‌دهی ... به سوی مدینه که حرکت می‌کنی غمی سنگین قلبت را در پنجه خویش می‌فشارد غمی که بغضی سنگین در گلو را به همراه می آورد و تو بی آنکه اختیاری از داشته باشی صورتت با شبنم اشک‌هایت آبیاری می شود ... چه خاکی دارد مدینه چه عطری دارد هنوز بوی یاس از آن استشمام می شود هنوز صدای گریه‌های  بیت الاحزان زهرا(س) می‌آید هنوز صدای یا جدای حسین (ع)‌ که برای خداحافظی آمده بود را می‌شنوی ... پاهایت به فرمان تو نیستند بی اختیار پیش می‌روی ... چهار قبر مظلوم را می‌نگری که تنها با سنگی بر روی آنها نشان از مزار شریف گلی از بوستان محمد(ص) دارند.

چشمانت را به اطراف می‌گردانی تا شاید مزار پنهان مادرشان را هم بیابی اما ... چه غریب است بقیع و این سوز غربت بقیع است که تو را با اینجا کشانیده و شبنم اشک را به گونه هایت جاری کرده است در پهنه آسمان غروبی دیگر رقم می‌خورد غروبی تلخ و غم انگیز که درد و رنج دوری را با خود دارد . امشب روح بلند بنیان گذار دانشگاه اسلامی و پاسدار امانت الهی به سوی کهکشانها اوج می‌گیرد و در بهشت برین مهمان جدش رسول الله (ص)‌ و مادرش فاطمه (س) می شود امام علم و مهربانی خویشتن را آماده مهمانی دوست می‌کند .

امشب استادی آسمانی که دانشجویان تشنه کام را با علم خویش سیراب می‌کرد و فراغت دوران خویش را با ترویج دین و شعائر اسلامی و نشر و گسترش معارف سپری کرد تا اوج عروج می‌کند و تو در پشت دیوار بقیع با او سخن آغاز می‌کنی از حماسرای خونین و همیشه جاویدان که کودکی چهار ساله با پای برهنه در میان خیمه های آتش گرفته و شعله ور به همراه عمه می‌دوید و کودکان وحشت زده را به خیمه پدر هدایت می‌کرد و هر بار که خیمه پدر را می‌گشود امدن الهی را از چشمان تبدار پدر دریافت می‌کرد امام شکافنده دانش ها که جامع علم و منبع دانش و مشهور به فضیلت و بینش بود و درجه علم و دانشش بالاتر از نهم بشری امام پایداری و تلخی چشیده ا زحماسه عاشورا که پیمانش با خدا غیر قابل تردید و فضیلت و کمالش غیر قابل انکار است امام علم که چشمه‌های جوشان دانش و فنون و حکمت از اندیشه های این بابغه دین می جوشید و می‌تراوید و اوراق زندگی اش سراسر سرشار از احادیث روایت‌‌ها و کلمات قصار و نصیحت هاست .  

شهادت جانگداز و جان سوز شکافنده نخستین و واپسین دانش ها امام محمد باقر (ع) بر همه شیعیان و عاشقانش تسلیت باد!‌

بقیع تنها بقیع در مدینه نیست تو نیز بقیعی در دل داری ... زیارتت قبول!